Wer Werke oder Werkteile dieser Seiten nutzen möchte, soll sich bitte an den Betreiber wenden.


AN MEIN HERZ MIT VIERUNDVIERZIG <=> Übersetzt in englisch Italienisch Serbisch


AN MEIN HERZ MIT VIERUNDVIERZIG

Schon oft hieltst du inne und säumtest, zu schlagen,
wie Glockenläuten, das leise verhallt.
Die Segel streichen, nicht aufs Meer hinaus wagen!
In mein leckes Boot drangen Fluten, eiskalt.

Als ich klein war, glaubte ich: siebzehn Jahre
hältst du allenfalls durch - und keinen Tag mehr,
wie im gründelnden Schwan. Mein Boot auf der Bahre
sank ins offene See-Grab, wolkenschwer.

Siebzehn plus siebzehn plus zehn Jahr dazu,
beharrlich, mein Herz, klopfst du unter den Rippen
Skulpturen der Liebe. Aus Liebe bist du!
Färbst rot meine heißen, küssenden Lippen.

Noch lieb ich, mein Herz, spür voll des Dankes
unsern Taumeltakt zu blauer Stunde.
Ich staune, wie treu du, mein Müdes, Krankes
und Großes so unbeirrt schlägst, Wund um Wunde.


zurück

MOME SRCU S ČETRDESET ČETIRI

Već često si zastajalo i oklevalo da tučeš,
kao zvonjenje zvona što potiho se glasi.
Jedra se pruže, na pučinu im se ne vuče!
U čun moj bušni navrli ledeni talasi.

Kad bejah mala verovah: leta sedamnaest
svakako ćeš izdržati – o više nema zbora!
Ko u labudu što dnom čeprka. Težak mi jest
čun, s nosila potonu u otvoren grob mora.

Sedamnaest plus sedamnaest plus deset,
ustrajno tešeš, srce moje, ispod rebara
skulpture ljubavi. A ti si od ljubavi svet!
Mojim vrelim usnama daješ boju žara.

Još volim, srce moje, zahvalna sam puno
našem zanosećem taktu u večeri rane.
Čudim se kako verno, umorno moje, bolno
i veliko, bez smutnje tučeš. Rana do rane.

S nemačkog preveo Stevan Tontić



zurück

Al mio cuore, a quarantaquattro anni

Spesso ti interrompesti ed esitasti a battere
come uno scampanio che si spegne in lontananza.
Ammaina le vele, non osare avventurarti in mare!
Nella mia barca che fa acqua si riversano flutti, gelidi.

Da piccola credevo: diciassette anni
al massimo resisterai, non un giorno di più,
come nel cigno a testa in giù. La mia barca sulla lettiga
affondò nella tomba aperta del mare, pesante di nubi.

Diciassette più diciassette più dieci anni ancora,
tenacemente, cuore mio, batti sotto le costole,
sculture d’amore. D’amore sei fatto tu!
Tingi di rosso le mie labbra e i miei baci appassionati.

Ancora amo, cuore mio, avverto piena di riconoscenza
il nostro battito in tumulto nell’ora blu.
Mi sorprende che tu, mio stanco, malato,
grande cuore imperterrito e fidato batta, ferita dopo ferita.

traduzione Virginia Maiorino


zurück

TO MY HEART, AGE FORTY-FOUR

Often you took your time, forgot to beat,
like ringing bells, quietly dying.
Strike the sails, don’t set them to sea!
Cold floods flew, my boat badly leaking.

When I was little, I believed: seventeen
years you will hold out – not another day!
A bottom-feeding swan. My boat on its bier
loaded with clouds, sunk into its watery grave.

Seventeen plus seventeen plus ten years,
my heart, persistently you beat under the ribs
sculptures of love. Made of love, as you are!
You colour them red, my hot kissing lips.

Still I do love, my heart. Trembling around,
is what I am thankful for, when it gets dark.
I wonder, how true, how persistently, wound
after wound, you keep beating, tired, but big.

Translated by Marco Organo


zurück